Руханият

Төбеттерде бажа көп деуші еді. Алапар басқалармен бажа болғысы келмеді. Оның ерлігі де, қорлығы да содан басталды.

Шатырдың астын айнала ұшы айдаһардың басы болып бітетін суағар науа жүргізілген. Жаңбыр суы айдаһардың аузынан ағуға тиіс болса да тесік болғандықтан қарнының тесігінен ағатын еді.

Қайтсем де Шығайбайдан дәм татам деген талайлардың тауы шағылыпты.

Жұрт бетін көрер дәрмен жоқ тобылғы өзінен-өзі ұялып, қып-қызыл болып, орманнан аластатылып, айдалада бұғып қана тіршілік ететін болды.

Бір күні иесі есегіне қараса, құр сүлдері тұр, жүк тасыр қауқары қалмапты, сондықтан да оны ұрып-ұрып қуып жібереді.

Ата-анасы баласына қалай көмектесерлерін білмей, қайғыдан қара жамылады.

Жауыз басы астына келіп, солаң ете дүрс етті.

Гүлдің жапырақшалары әлі ашыла қоймаған гүл қауызы сияқты жиырылып тұрады.

Пешке от жағып, маздап кетсін деп, оттыққа бір уыс сабан тастайды. Сонсоң барып шөгенге бұршақ сала берген еді.